در شبان غم تنهایی خویش

عابد چشم سخنگوی توام

من در این تاریکی / من در این تیره شب جانفرسا / زائر ظلمت گیسوی تو ام

شکن گیسوی تو / موج دریای خیال /

کاش با زورق اندیشه شبی،از شط گیسوی مواج تو من ، بوسه زن بر سر هر موج گذر می کردم

.کاش بر این شط مواج سیاه،همه عمر سفر می کردم

 وای، باران؛باران؛شیشه پنجره را باران شست .

از  دل من اما،- چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

******

تو توانایی بخشش داری .دستهای تو توانایی آن را دارد ؛- که مرا،زندگانی بخشد ،‏یا بگیرد از من آْن چرا می بخشد .

چشمهای تو به من می بخشد شور عشق و مستی

و تو چون مصرع شعری زیبا،سطر برجسته ای از زندگی من هستی.

گاه می اندیشم،خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید ؟

آن زمان که خبر مرگ مرااز کسی می شنوی، روی تو راکاشکی می دیدم .

 شانه بالا زدنت را،- بی قید -

و تکان دادن دستت که،- مهم نیست زیاد -

و تکان دادن سر را که،- عجیب ! عاقبت مرد ؟-

 افسوس !-کاشکی می دیدم ! 

من به خود می گویم :

« چه کسی باور کرد

« جنگل جان مرا

« آتش عشق تو خاکستر کرد ؟

*****

دی ماه 1343