شوخي کردن و مطلب طنز نوشتن خوبه، اما نه در هر موردي.
آيا اگر ببرندت پيش يک عالم بزرگ مثل رهبر، اينجوري باهاش حرف مي زني؟ حالا اگه ببرندت پيش امام زمان چطور؟! عظمت خداي بزرگ با هيچ چيز قابل مقايسه نيست. ادب بندگي در هيچ لحظه اي نبايد ترک بشه. لطفا نگو خدا کريمه و مي بخشه.
بخشش خداوند، توجيه گر بي ادبي ما نيست. حتما اگه بري پيش معصوم(ع) و باهاش غير محترمانه حرف بزني مي بخشدت. اما آيا به صِرف بخشش او، اجازه ي چنين جسارتي به خودت ميدي؟
...........................
لطفا کمي کتاب مفاتيح رو باز کن و با خوندن چندتا از دعاهاش، شيوه ي حرف زدن با خدا رو ياد بگير! ببين ائمه (ع) با اون مقام رفيعشون، چطور متواضعانه و خجالت زده (و نه طلبکار و بي پروا) با خدا مناجات کردند.
............................
لطفا به تبعات منفي اين مطلبت و تاثير بدش بر اذهان خوانندگان وبلاگت کمي فکر کن. (به اين ميگن حق الناس، همون چيزي که خدا نمي بخشه)
............................
راستي، يه سوال: اگه شما يه روز بفهميد که مثلا يکي از مطالب وبلاگتون اشتباه بوده، شهامت حذف کردن و معذرت خواهي از مخاطبين وبلاگت رو داري؟!