یه چیزایی توو زندگی ما آدم ها هست که همیشه برامون به صورت یه خاطره ی خوب می مونه

برای من مثلا بوی عطر مردونه ی پسنجر آف دوپون استریت یا آهنگ فیلم تایتانیک یا فیلم سینما پارادیزو یا همین ربنای شجریان

یا اذان مرحوم موذن زاده اردبیلی

یه چیزایی هم هست که برای همیشه به صورت یه خاطره بد تو ذهنمون می مونه مثل هنرمندی ها ی موسوی و جفنگ بازی های کروبی و شیرین کاری های  رضایی و افاضات مشایی

برای من همیشه اتفاقات سیاسی حتی  بهترین ها ش  جزء خاطرات بده چون همش حس می کنم الانه که  یه پاتک بیاد  و این خاطره ی  به ظاهر خوب رو  بزنه برجکشو بیاره پایین .

به همین خاطره که نه سیاست مدارم نه سیاست رو دوست دارم  نه از بحثا و توو سر و کله ی  هم زدن ها ی سیاسی لذت می برم نه اصلا هیچی .

آخه استاد ،‏ آخه مرد حسابی ،‏ هنر رو چه به دخالت توو سیاست ،‏طبع هنر مند لطیفه  ور داشتی رفتی توو بی بی سی کله پاچه بار گذاشتی ما رو هم از شنیدن ربنای دم اذون محروم کردی .

تازه  خودمم که می خوام برم نوار ربنا رو بذارم قویه  ( بابای بچه ها) نمی ذاره می گه صدای این مردک خائن رو نشنومااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

ایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــش. باقالی

خارجی ها به اتفاقاتی که برای زنان شاغل بعد از زایمان می افته  از قبیل مرخصی و  زمان های هدر رفته برای شیر دادن و خلاصه ازین هنر مندی هایی که آقایون از داشتنش محرومند میگن مادر پنالتی ( خودتون با لهجه انگلیسی بخونین) ولی من طی سخنرانی غرایی در دانشگاه  از این مادر پنالتی به مادر گیفت نام بردم که البته با مخالفت فمنیست ها و صد البته  دست زدن  این وری ها رو به رو شد .

ولی خداییش  این روزه قرضی هایی که به خاطر مادر شدن می افته گردنمون مصداق مادر پنالتی یه دیگه.

واقعا یعنی  چی که  ما باید به خاطر مادر شدن  جریمه بدیم ؟ تازه امسال کفاره هم می یاد رووش

یکی منو منور بگرداناد

ممنون