یه چیزایی توو زندگی ما آدم ها هست که همیشه برامون به صورت یه خاطره ی خوب می مونه

برای من مثلا بوی عطر مردونه ی پسنجر آف دوپون استریت یا آهنگ فیلم تایتانیک یا فیلم سینما پارادیزو یا همین ربنای شجریان

یا اذان مرحوم موذن زاده اردبیلی

یه چیزایی هم هست که برای همیشه به صورت یه خاطره بد تو ذهنمون می مونه مثل هنرمندی ها ی موسوی و جفنگ بازی های کروبی و شیرین کاری های  رضایی و افاضات مشایی

برای من همیشه اتفاقات سیاسی حتی  بهترین ها ش  جزء خاطرات بده چون همش حس می کنم الانه که  یه پاتک بیاد  و این خاطره ی  به ظاهر خوب رو  بزنه برجکشو بیاره پایین .

به همین خاطره که نه سیاست مدارم نه سیاست رو دوست دارم  نه از بحثا و توو سر و کله ی  هم زدن ها ی سیاسی لذت می برم نه اصلا هیچی .

آخه استاد ،‏ آخه مرد حسابی ،‏ هنر رو چه به دخالت توو سیاست ،‏طبع هنر مند لطیفه  ور داشتی رفتی توو بی بی سی کله پاچه بار گذاشتی ما رو هم از شنیدن ربنای دم اذون محروم کردی .

تازه  خودمم که می خوام برم نوار ربنا رو بذارم قویه  ( بابای بچه ها) نمی ذاره می گه صدای این مردک خائن رو نشنومااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

ایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــش. باقالی