پاییز که می شه عاشق بارون ها یی هستیم که هوا رو مطبوع و دو نفره می کنه

زمستون که می شه عاشق زیر کرسی نشستنیم و چایی خوردن

بهار که می شه عاشق گل و بلبلیم اصلا بهار که می شه  رسماً بهار مستیم

تابستون هم که می شه یقیناً اتفاقاتی برا ی عاشق شدن داریم چون اصولا بی کار تریم

ما که  هر روز عاشق یه چیزی هستیم

ما که به یه غوره سردی مون می کنه و به یه مویز گرمی

ما که هر روز یه جوور التماس دعا از عالم و آدم داریم

پس چه جووری از خدا توقع داریم که  هنوز یه ماه از شب ها ی قدر نگذشته حاجتمون رو بده؟

گیریم که اون حاجت همون مویز باشه یا همون غوره

بابا ضعیفه تو اول برادری تو ثابت کن بعد فکر  ادعای ارث و میراث بزنه به سرت

هنوز ته مونده زولبیا بامیه شب ها ی ماه رمضون توو یخچال خونته ولی تو باز  رفتی سر خونه اولت  شدی مثل قبل از شب ها یی که تا صبح بیدار بودی.

راستشو بگو واقعا برا ی چی بیدار بودی ضعیفه ؟

برای اینکه فرداش دیر می رفتی سر کار ؟

گفتی بیدار بشینیم دور هم باشیم ؟

یا نه واقعا  می خواستی با خدا حرف بزنی

بگی که غلط کردم

و اگه گفتی پس چرا هنوز غیبت می کنی ؟ دروغ می گی ؟ با ادم ها ی اطرافت ناعادلانه برخورد می کنی ؟

گذشت، صبر، ایثار،‏وفا، غیرت، دوره این واژه ها گذشته ضعیفه ... مگه نه؟

حالا گیریم که شب ها ی قدر بشه همه شب ها ی ماه رمضون چیزی که دوره اش گذشته دیگه بر نمی گرده گیریم که خدا همه سال رو برای برگردوندنش بهمون زمان و فرصت بده 

مگه نه؟

پس حالا که همه واژه ها ی جوانمردی رو گذاشتیم کنار حد اقل  بیا جرات اینو داشته باشیم که مردونه وایسیم جلوی خدا رو بهش بگیم خدا جون قربونت برم دیگه بی خیال  خلقت آدم شو و بیا تمومش کنیم......

ما اصلاح ناپذیریم خدایا 

 ما  گوشت نپزیم

تموم شد اون گوشت ها یی که تو دهه 50 و 60 توزیع می کردن

بیا و دست از سر این قابیلیان بردار