کم کم این موقع ها که می شه دلم هوای ماه رمضون می کنه

و صدای ربنای شجریان  و  اذان بنده خدا مؤذن زاده اردبیلی که الان فکر کنم خوش بحالشه

گرچه به شدت این سال ها ی اخیر از دستگاه  اقای ضرغامی شاکی ام به خاطر ماه رمضان ها یش ولی ذات  و اصالت ماه  همان عشقی ست که سال ها  برایم بوده است.

با همه  ی خستگی ها یش

با همه ی خواب آلودگی ها ی صبح ها یش

با همه  ی تشنگی ها یش

با همه  ی  افطار دعوت شدن هایی که  از سر ناچار باید بروی و هیچ کدام را نمی توانی دو در کنی

با همه ی  به زوور قویه حاج منصور رفتن ها ی نصفه شبش

با همه سحری خواب ماندن هایش

ولی همه اش فدای یک لحظه الله اکبر دم افطار با صدای مؤذن زاده اردبیلی

همه اش فدای یه لحظه دعای سحر خواندن عمو عباس صالحی که خدا رحمتش کنه هر سال وقتی سحر ها می خونه بابا یاد خاطراتشون می افته.

دلم می خواد ماه رمضون امسالم یه جووری باشه

چه جووریشو نمی دونم فقط می خوام فرق کنه

یه جوور دیگه ای باشه

نکه فکر کنی خانم شدم می خوام ماه رمضونم  فاز معنوی بده ها ....... نه

اصلا  می خوام مدلش با بقیه ماه رمضونا فرق کنه

اصلا یه جوور دیگه ای

اصلنشم بی خیال

این اخری ها رو نشنیده بگیر