یه چیزیه ذهنمو چند وقته بد فرم به خودش مشغول کرده. راستش من کمتر بهش فکر می کردم.تلاطم وقتی شروع شد که مریم سر جریانی یه روز ناغافلی اومد و ذهنمو عین همزن برقی با نگاهش و صداش به هم ریخت و رفت و من .................
از خیلی ها راجع بهش سوال کردم.زندگی خیلی ها رو هم از جهات مختلف ( البته از دوور) بررسی کردم و آخر آخر آخر تمام این کنکاش ها به این نتیجه رسیدم که به خدا خشونت علیه زنان وجود داره. و این هیچ ربطی به دین نداره. چرا که خشونت علیه زنان ریشه در فرهنگ ما داره .ریشه در گرایشات اخلاقی ما داره. ریشه در برخی سنت ها ی اصیل ما داره. من یه ناسیونالیستم. هم به ایرانی بودنم غیرت دارم و هم حتی به محله ای درش به دنیا اومدم و بزرگ شدم. ولی باید پذیرفت.شاید تلخ باشه برای برخی ،ولی اسلام هم نتونسته بعضی ازین مردای ایرانی رو آدم کنه.
و خشونت علیه زنان به انحاء متفاوت هر روز به فراخور گذشت ایام و تازگی تجربیات نو تر و به روز تر می شه. و باز هم می گم این هیچ ربطی به اسلام نداره.و این ایراد بزرگ ما زن هاست که به جای آسیب شناسی روابط خودمون با مردا سراغ اسلام می ریم و می خوایم همه کاسه کوزه ها رو سر اسلام بشکنیم.
چرا انکارش می کنیم؟
چرا چشمامون رو رووی واقعیات می بندیم؟
ضعف دانش ما در برقراری ارتباط با جنس اول تقصیر کی بوده؟
