سلام
وقتي به مناسک وآيين مذهبي بيشتر فکر مي کنم مي بينم انجام دادن اين اعمال جداي از مشقت هايي که موجب تزکيه نفس آدمي ميشه به قدري وقت گير وزيادند که زندگي ادم را فلج مي کنند فکر کنيد که زن يا شوهري دراوج کارهاي روزمره زندگي وخانوادگي اين مراسم را بخواهد انجام دهد شايد زندگي عادي او دچار اختلال شود
فکر نکنيد با انجام اين موارد مخافم نه اشتباه نکنيد ولي به اين فکر کنيد که کشاورزي از صبح تاشب درمزرعه راه رفته وکاترکرده وعصر با دستان پينه بسته از ته دل دعايي مي کند کهنه به زبان عربي است ونه درپيچ تاب مفاتيح گرفتار آمده است اما از صفاي دل يک مرد فعال وپاکنهاد بيرون آمده است ودرطرف مقابل عابد مردي است که درسايه اي لميده وذکر مي گويد تا وقت اذان برسد واو وارد مستحبات وواجبات ديني اش شود به نظرتان راه کدام درست تر است وخداي متعال دعاي کدام را اجابت خواهد نمود ؟
بااين حساب يک بار ديگر شعرتان را مرور مي کنم ک

چه راه هايي که رفتم تا بفهمم جز تو راهي نيست

رهايم کن از عشقايي که گاهي هست و گاهي نيست

چشمهايم را مي شويم ودرانتظا بخشش او که بي منتهاست چشم در افق مي دوزم باشد که دستگيرم باشد در اين روزگار گمراهي ها وتنهايي ها

ممنون از نوشته تان

شادباشيد تاهميشه