اون موقع ها که با کلاس تر  بودم  درس خوندن فقط مال گوشه ی دنج اتاقم در منزل با شکوه پدری و پشت میز تحریر دوست داشتنی ام بود .

مامانم هم نیم ساعت یه بار با شیر موزی ،‌آب پرتقالی ،‌ آب عصاره ی گوشتی چیزی به دیدنم می آمد منم  تمام وجودم رو  نونور می کردم و به زور تغذیه ی رایگان رو نوش جان می نمودم.تازه  این وسطا نقش رنگین بابام از یادم نمی ره که به خاطر ورود آنتروپی مثبت به وجودم ماهانه ام رو ازدیاد می بخشید .

تا بالاخره با دریافت این همه باج شدم رتبه ی 236 کنکور.

اون موقع ها که با کلاس تر و ترگل و ور گل تر بودم  عادت نداشتم  توو آژانس درس بخونم اصلا توو ماشین می نشستم اگه سرم رو می نداختم پایین  احساس تهوع بهم دست می داد .سرم گیج می رفت . درس مال توو خونه بود .

اما حالا ...........

راس 6 باید به دستور دختر خانم تمام قد بلند بشم و کارت بزنم .

موقع  خوابوندن دختر خانم  درس می خونم و موقع شستن ..... مبارکشون در زیر دوش حمام  با خودم درس ها ی خونده شده رو دوره می کنم .  توو مترو درس خوندن برام حکم باغ دلگشا رو داره و آژانس باغ حافظیه.چه قدر هوس شیراز کردم یهو

و وقتی خوابه پایین پای مبارک ،  حکم گوشه ی دنج خونه ی بابا .

ای کاش دلم خوش بود که دارم  4 تا کلمه حرف حساب می خونم . همش یه مشت اراجیف فمنیستی یه. که  به درد هیچ عقل وامونده ای نمی خوره. ولی من آسوده نمی نشینم........